مهربان پروردگارم
سلام
می بینی؟هنوز از رو نرفته ام!
هنوز هم می خوانمت ، شرمگین تر و گناه آلوده تر از قبل!!
آفریدگارم
جز تو در این زندان تنگ زندگی پناهی ندارم.
مرا به درگاه پر مهرت می پذیری؟
شنیده ام از آنها که با تو یکی شده اند
شنیده ام
که لطفت بی نهایت و مهرت بی کران است
آری می دانم که در دایره ی مهرت مرا هم جایی هست
که اگر نبود ، لایق بودن نبودم!
خدای مهربانم!
نگذار در این روزگار دو رنگی و سنگدلی ،
مهربانی از یادم برود... .
نگذار بدی هایی که از این نامردمان دیده ام،
کینه شود و سیاه کند دلم را.
نگذار روزی برسد ،
که دلم برای سادگی خودم تنگ شده باشد!
